Wat wil ik nu echt?!

Gefrustreerd liep ik vandaag met Pepper langs de weilanden richting de bossen. Podcast in mijn oren en gaan. Grrr, wandelen is toch zo fijn. Waarom voel ik het nu niet. De oorzaak had ik snel achterhaald.

Toen ik net het bos was ingelopen dacht ik: zo gaan we dit niet doen! Ik trok mijn oortjes uit en zuchtte diep. Bleef even staan om tot mezelf te komen. Waar komt die frustratie vandaan? Duidelijk werd dat ik genoeg inspiratie al tot me had genomen. Ik begon overprikkeld te raken. Net als toen ik dagelijks op social media (LINK) te vinden was. Van gekkigheid weet je niet meer wat je moet denken en voelen. Je hebt het idee dat een ander het voor je doet.

Ik stond stil en luisterde naar de wind. Daarna hoorde ik de vogels en wist ik wat ik moest doen. Mijn hersenspinsels moet ik even van me afpraten. Ik zette de voicerecorder aan en begon te praten. Op dat moment wist ik nog niet of ik er ook een podcast aflevering van zou maken.

In gesprek met mezelf

Dit gesprek met mezelf in het bos was precies wat ik nodig had. Hardop uitspreken wat er in me omgaat. Het kan soms zo goed helpen. En is een hele krachtige tool naast het schrijven. Met schrijven ga ik meer de diepte in. Maar toch. Oké, ik dwaal af.

Tijdens het praten en wandelen kwamen er allerlei inzichten. Ik wil ze graag met je delen. In de reis naar wat ik echt wil, kom ik van alles tegen. Zo ben ik gedoken in mijn herinneringen uit mijn jeugd. Over keuzes die ik heb gemaakt voor bijvoorbeeld opleidingen.

Verkeerde keuzes

Heel lang heb ik gedacht dat ik de verkeerde keuzes had gemaakt. Ondanks dat ik weet dat de dingen met een reden gebeuren. Vandaag zag ik in waarom ik destijds niet voor een creatieve opleiding had gekozen. Ik kon mezelf wel voor m’n kop slaan. Zeker nu ik echt de joy van de creativiteit weer heb gevonden.

De zoektocht heeft ertoe geleid dat ik weet dat creativiteit een van mijn belangrijkste kernwaarden is. Ik kan echt uren achter elkaar knippen, plakken, kliederen met verf of schrijven. Je mag me er haast ’s nachts voor wakker maken. Toch raad ik je aan dat niet te doen ;-). Afgelopen week maakte ik met Célie een visionboard voor 2022 (. Ik vond het echt heerlijk om te knippen en te plakken.

Maar terug naar mijn ‘verkeerde’ keuzes. Ik had dus altijd het idee dat ik voor een creatieve opleiding had moeten kiezen. Maar niets is minder waar. Als ik dat had gedaan, dan was ik de joy voor creativiteit kwijt geraakt. Hoe ik dat weet? Door de persoon die ik toen was.

Het braafste meisje van de klas

Ik was er heilig van overtuigd dat hetgeen dat ik koos dat ik dat de rest van mijn leven moest doen. Tel daarbij op dat het braafste meisje van de klas (LINK) was. Ja, daar is ze weer. En alles volgde wat er van mijn verwacht werd. En er dus weinig ruimte was voor eigen initiatief. Dat is mijn ogen het belangrijkste van creativiteit. Je eigen gevoel volgen, van de gebaande paden afwijken. Dan maak je iets unieks, iets dat bij jou past.

Nu vertrouw ik op mijn intuïtie. Ik geloof dat ik iets creëer dat goed is. Voor mij of voor een ander. Mijn uitganspunt is heel anders. Daarbij leef ik veel meer in het hier en nu. Ik sta mezelf toe om per dag te kijken wat me joy oplevert. Ik hoef niet te weten wat ik over vijf jaar doe.

Wat wil ik nu echt?

Dat brengt me gelijk bij mijn volgende inzicht: ik hoef niet iets te kiezen dat ik voor altijd moet doen. Na de dood van mijn vader heb ik me gestort op de vraag: wat wil ik nu echt? Ik ging hierbij uit van de situatie van mijn vader. Hij heeft zijn pensioen niet gehaald, maar voor hem vind ik dat niet erg. Volgens mij zag hij er meer tegenop om met pensioen te gaan, dan dat hij er naar uitkeek. Zijn werk was zijn hobby. Ik focuste me op hetzelfde. Een baan/ expertise vinden dat ik de rest van mijn leven wil doen. Wat ervoor zorgt dat ik niet met pensioen wil.

En daar ging het mis. Ik word namelijk Spaans benauwd bij het idee dat ik tot mijn 65^e iets van hetzelfde moet doen. Het past niet bij me. Ik hou ervan om steeds weer nieuwe dingen te ontdekken. Ik wil niet vastzitten in keurslijf dat ik tot aan mijn pensioen hetzelfde moet blijven doen. Ik wil het liefst ook niet bedenken wat ik met de rest van mijn leven ga doen.

Rode draad

Ik zie wel een rode draad in mijn leven. Uit die rode draad zijn kernwaarden naar voren gekomen. Deze kernwaarden wil ik toepassen in mijn leven. Als ik dat in balans heb, dan ben ik geslaagd. Dan ervaar ik pure joy. Deze kernwaarden kunnen op heel veel verschillende manier tot uiting komen. Deze kernwaarden zijn:

• Vrijheid
• Creativiteit
• Verbinding
• Groei
• Liefde en overvloed

Dit zorgt voor houvast. En dat ik keuzes maak vanuit mijn hart. Ik kan mijn kernwaarden heel makkelijk naast de keuzes leggen die ik moet maken. Ze helpen me bij het maken van de juiste keuzes.

Leven in het hier en nu

Ik had het er net ook al over. Leven in het hier en nu. Ik heb altijd moeite gehad met de vraag: waar wil je staan over vijf jaar? Ik heb werkelijk geen idee. En als ik alleen maar bezig ben met wat ik in de toekomst wil, dan ebt mijn tijd in het hier en nu weg.

Natuurlijk heb dromen en verlangens. Deze verlangens heb ik altijd in mijn achterhoofd. Maar ook deze zijn niet in beton gegoten. Ze kunnen veranderen. Het is goed om van tijd tot tijd even stil te staan bij mijn dromen en verlangens. Matchen ze nog bij wie ik nu ben? Niet?! Dan ga ik voelen wat ik wel wil.

Joy en vrijheid

Ik kom toch iedere keer weer uit bij JOY en VRIJHEID. Op welke manier is steeds weer anders. En dat is prima. Het past beter bij mij dat ik mijn joy volg en niet vast blijf zitten in iets waar ik niet blij van word. Zo wil ik leven. Dit is ook mijn thema voor 2022. Ik kijk er naar uit om het echt te leven.

En…. ik liep uiteindelijk fluitend en goed gemutst het bos weer uit ;-).