Mijn leven met long covid

Drie, bijna vier maanden geleden werd ik besmet met covid. Er leek niet veel aan de hand. Het was niet meer dan een goede griep/ verkoudheid. Naderhand leek ik ook op te knappen. Maar na ongeveer twee weken voelde ik me alleen maar zieker worden. Naar de huisarts, ik bleek een longontsteking te hebben. Ik kreeg een antibiotica. Deze leek niet aan te slaan, maar een week later bij de huisarts bleek dat wel het geval. Ik moest een longontsteking waaraan covid vooraf ging niet onderschatten. Je conditie is weg en je moet deze rustig aan weer opbouwen.

Dat probeerde ik. Ik wilde iedere dag een stukje verder wandelen, mezelf weer kunnen redden in het huishouden. En mezelf weer klaarstomen om de opening van het seizoen op de camping mee te maken. Maar dat viel tegen. In plaats van me beter te voelen, leek het juist erger te worden. Hoe kan dat nou? Lichte frustratie kwam opzetten. Want hallo, ik wandelde altijd een uur per dag, hoe kan ik het nu zo moeilijk zijn om mijn conditie weer op te bouwen. Ik was tenslotte een bezig bijtje en had geen onderliggende klachten.

Daar ben ik weer

Dus maar weer terug naar de huisarts. En wat zo fijn is, ik werd iedere keer serieus genomen. De huisarts stelde voor een longfoto te maken. Wie weet was er iets op de longen te zien dat mijn benauwdheid veroorzaakte. Gelukkig bleken mijn longen er prima uit te zien. Dus werd ik doorgestuurd naar de fysiotherapeut. Mijn longen zagen er dan wel goed uit, maar de conditie van de longen is niet te zien op de foto. En die is waarschijnlijk bar slecht.

Gelukkig kon ik vrij snel bij de fysio terecht en zij verwees me gelijk door naar een ergotherapeut. En laat mijn lieve vriendinnetje Célie ergotherapeut zijn. We besloten om het traject samen aan te gaan en eerlijk naar elkaar te zijn als het niet zou werken. Al snel bleek dat twee keer in de week fysiotherapie en ergotherapie veel te veel was. Ik voelde me alleen maar slechter door de fysiotherapie in plaats van beter. Na een paar weken stuurde de fysiotherapeut mijn terug naar de huisarts.

Ook zij vond dat er te weinig vooruitgang in zat. De huisarts deed wat metingen en stelde een bloedonderzoek voor. Enkel om uit te sluiten dat ik niet iets anders onder de leden heb. Mijn bloed bleek prima te zijn. Geen afwijkingen. Gelukkig maar.

Hoe zet ik die stapjes vooruit?

Maar wat nu? Zo door blijven gaan was geen optie. Ik wil stapjes vooruit kunnen maken in plaats van dat ik steeds weer stapjes achteruit zet. Naast dat ik me fysiek niet goed voel, gaat het mentaal natuurlijk ook meespelen. Hoe kan ik weer vertrouwen krijgen in mijn lijf? Of beter gezegd, hoe ga ik nog beter voor mezelf en mijn lichaam zorgen om er weer bovenop te komen. En wat wil mijn lijf mij vertellen?

De huisarts verwees me door naar de revalidatiearts. Daar had ik afgelopen woensdag een afspraak. Daar voelde ik me wederom gehoord en gezien. De klachten die ik heb – benauwd, moe, hartkloppingen, op en af verhoging/ koorts, concentratieproblemen, moeilijk tegen prikkels kunnen – daar heeft een klein gedeelte van de covid patiënten last van. Ik ben dus niet de enige. Het schijnt dat voor deze patiënten reguliere fysiotherapie ook averechts kan werken. Net als bij mij.

Ik ga nu een traject in bij de revalidatiearts. Het zal pittig worden en een lang traject. Maar ik ben daar in goede handen en hoop zo weer die stapjes vooruit te zetten. Ik zie het zo dat ik afscheid moet nemen van mijn oude ik. De ik die ik was voordat ik covid kreeg. Ik heb te dealen met de persoon die ik nu ben. En ik geloof er heel sterk in dat ik uiteindelijk er als herboren uitkom. Al is de weg nog lang en zal het pittig worden.

Ik geloof dat het ergens goed voor is. Al heb ik echt wel momenten waarbij ik jankend op de bank lig omdat ik niks kan. Maar over het algemeen heerst de kracht om hier weer helemaal bovenop te komen. Samen met mijn gezin en alle andere lieve mensen die ik om me heen heb. Daar kom je in dit soort situaties achter.

Schrijven is een uitlaatklep voor mij. Ik krijg er energie van. Ik zal de komende tijd wat meer delen over het proces. Als ik me goed voel natuurlijk. Voor mij is het fijn om van me af te schrijven. En wie weet haal jij er inzichten uit voor jezelf 😉.