Een kwalitatief versus een kwantitatief goed leven

Ik merk dat ik het steeds lastiger vind als mensen aan me vragen hoe het gaat. Ik voel me namelijk steeds vrijer, zeker nu ik mijn scootmobiel heb. Voor mij voelt het alsof ik sprongen vooruit maak, maar zodra ik met iemand in gesprek ga dan word ik als nel van het voetstuk van vrijheid geworpen.

Ik realiseer me dat ik dit zelf doe. Ik hoef me niet van dat voetstuk laten drukken. Maar dat staat nu niet ter discussie. Als ik puur ga kijken wat ik nu kan, dan is dat nog steeds een schijntje van wat ik kon voor mijn eerste coronabesmetting. Maar als ik het vergelijk met een jaar geleden, dan maak ik zeker wel stappen.

Een kwantitatief of kwalitatief goed leven

Ook al was de conclusie bij de revalidatie dat ze op dit moment niet verder kunnen helpen, vanwege mijn bewegingsangst, maak ik wel een feestje van mijn leven. Er is een verschil tussen kwalitatief en kwantitatief vooruitgaan. Met kwantitatief bedoel ik: minder last van prikkels, meer kunnen bewegen. Dus weer kunnen werken of met meer dan drie personen een gesprek voeren. Kortom, ieder stukje dat me dichter bij mijn oude ik brengt.

En dan heb je het kwalitatieve stuk. Hoe is mijn kwaliteit van leven? Juist op dat vlak ben ik nu stappen vooruit aan het zetten. Het gaat misschien niet vooruit in de zin dat ik meer kan. Maar binnen de energie die ik dagelijks kan uitgeven doe ik meer dingen die me blij maken. Eerst was ik vooral bezig met niks doen, want alles kost energie. Zoals ik ook omschreef in mijn blog over energiekosten en -uitgaven. Toch maakt dat je leven ook niet leuker.

Ik maak dus wel stapjes vooruit, maar niet zoals zou ‘moeten’. Om weer volop mee te kunnen doen in de samenleving zijn er nog flinke bergen die ik mag beklimmen. Maar daar hou ik me nu niet mee bezig. Ik kijk wat er nu binnen mijn mogelijkheden ligt en ga binnen die kaders op avontuur. En daar heb ik heel veel plezier in.

Op avontuur

Ik weet zeker dat deze avonturen bijdragen aan mijn herstel. En zeg nou zelf de kwaliteit van leven is toch belangrijker dan de kwantiteit. Ik hoef niet zo nodig hele dagen onder druk op een kantoor te zitten van negen tot vijf waar de telefoon constant ringt of in drukke ruimten met honderden anderen een feestje bouwen. Dat is niet waar ik naar toe wil werken.

Ik ga voor een leven in balans. Waar ik goede gesprekken kan voeren, met mijn gezin op pad kan, werk doen waar ik voldoening uit haal, kan verbinden met anderen. Een leven waarvan de kwaliteit goed is. Zelfs als ik daarvoor iets op zou moeten geven, heb ik het ervoor over. Ben ik daar al, nee zeker niet. Dat is ook niet erg. Ik kom er wel. Maar op mijn manier.

Mijn avonturen leg ik hier vast en op Instagram.

Vier het leven!