Wat tulpen te maken hebben mijn herstel van long covid

Ik hou van tulpen. Ik word blij van de vrolijke kleuren, ze staan voor mij symbool voor het voorjaar. Het meeste hou ik van de tulpen als ze vol in bloei staan en alle kanten opspringen. Ze beginnen als perfect en strak boeket, maar springen vervolgens alle kanten op. Eigenlijk staan ze symbool voor mijn leven. Ik wilde het allemaal perfect, maar het springt alle kanten op. Lekker speels. Precies zoals ik in het leven wil staan.

Ontdekkingsreis

Het laat zien dat ook al is mijn gezondheid niet perfect, ik nog steeds heel veel van het leven leer. Misschien zelfs wel meer. Nou ja, in ieder geval ben ik me er bewuster van. Ik heb besloten om niet meer zoveel bezig te zijn met het worden van mijn oude ik. Je weet wel die perfect gestylde bos tulpen zoals je ze in de winkel koopt. Ik ga me focussen op het speelse. Ik ga steeds opnieuw op avontuur en de wereld ontdekken.

Ik merk dat als ik me focus op beter worden ik snel teleurgesteld wordt. Omdat het niet snel genoeg gaat of omdat ik toch minder kan dan ik had gehoopt. Want ik kon dat eerder wel. Ik weet niet hoelang het duurt voordat ik hersteld ben. Ik weet niet eens of ik weer volledig herstel. Ik wil er niet meer vanuit angst naar kijken, maar het zien als een kans.

Trial and error

Het avontuur zal vooral bestaan uit ontdekken wat ik wel kan, hoeveel energie het kost. En vind ik de energie die ik voor een bepaald avontuur uit moet geven het waard? Het zal trial and error zijn, maar dat laat ik toe. Ik heb nu lang genoeg thuisgezeten in mijn bubbel. Ik heb geleerd wat mijn stabiele basis is, daar kan ik altijd naar terug. Een soort van base camp. Er zullen momenten tussen zitten dat ik over mijn grenzen ga. Dan doe ik een stapje terug en ga ik terug naar mijn base camp.

Afgelopen weekend was zo’n moment. Mijn avontuur was om naar een verjaardag te gaan. Niet in een volle huiskamer, maar alleen met de jarige jet, mijn moeder en Lola de labrador (die ik overigens al veel te lang niet had gezien). Ik heb er zaterdag en zondag goed last van gehad. En vandaag, maandag, ben ik nog steeds niet helemaal hersteld.

Doordat ik zo goed weet wat mijn lichaam aan kan en wat mij energie kost, weet ik precies wat ik de volgende keer anders zou doen. Ik heb bijvoorbeeld voordat ik naar de verjaardag ging te veel energie verbruikt. Ik heb in bed gekletst met Mees, ontbeten met iedereen om me heen en de tulpen 😉 ingepakt. Ik heb nog wel een half uur gelegen voordat ik wegging, maar dat had ik toch anders aan kunnen pakken. Daarnaast had ik beter één kopje thee kunnen drinken dan twee.

Successen mag je vieren

Maar het avontuur was naar mijn mening een groot succes. Ik vond het heerlijk om eruit te zijn, weer een andere omgeving te bezoeken (veel leuker dan een ziekenhuis, huisarts of fysiotherapeut). Ik vond het supergezellig. Een paar maanden geleden zou ik gedacht hebben dat het experiment had gefaald, dat ik nog niet zo ver ben. Nu niet, ik zie zeker verbeteringen, maar ik wil er ook meer van.

Het gaat echt om de voldoening die je eruit haalt en doen waar je blij van wordt. Ook al kost het mij energie. Ik wil veel meer kijken naar hoe ik de energie die ik heb wil uitgeven. Het liefste natuurlijk aan activiteiten waar ik ook voldoening uithaal. Successen mogen gevierd worden, dus cheers! Met een kopje thee, dat dan weer wel 😉

Vier het leven!