Een leven vol waarde

Een leven vol waarde of een waardevol leven. Als ik de eerste optie kies dan voelt het alsof ik echt kies voor een leven op mijn voorwaarden. De tweede optie betekent eigenlijk hetzelfde, maar voelt voor mij anders.

Gisteren bij de psycholoog hadden we het hierover. Over de formule pijn x verzet = lijden. Maar we hadden het ook over waarde. Zeker in mijn huidige situatie is het enorm belangrijk om een leven vol waarde te leiden. Long covid zorgt voor een rem op wat ik het liefste wil doen. Het geeft me ook een onzeker toekomstbeeld. Ik weet niet waar het heen gaat. Het leidt ook tot verzet. Want ik wil de pijn niet voelen.

Wegstoppen van de pijn

Het allerliefste wil ik de pijn, angst en verdriet wegstoppen in een doosje. Een heel diep gat graven en het ver onder de grond wegstoppen. Er is alleen één probleem. En dat is dat als je het wegstopt er wel weer nieuwe pijn om de hoek komt kijken. Om steeds maar weer nieuwe doosjes te begraven of het doosje op te graven en verder vol te stoppen, is niet per se een handige manier om ermee om te gaan.

Tijdens deze sessies bij de psycholoog ga ik met de billen bloot. Het is tijd om de doosjes op te graven en ze een plekje te geven in mijn leven. Want als er iets is dat ik heb geleerd is dat pijn, angst, verdriet, emoties en de verdere mikmak niet zal verdwijnen. Als je het één wegstopt, popt het andere weer op.

Pijn als bal

Zoals mijn psychologe zei: je pijn is als een bal die je onder water probeert te duwen. Dat kost energie en kracht. Die je vervolgens niet aan iets kunt uitgeven waar je waarde aan hecht. Stop met het onder water duwen van die bal. Leg deze ergens in de kamer op een plekje. De bal is er dan nog wel, maar het kost je geen energie om die bal onder controle te houden. De bal is er gewoon.

Het is een prachtige metafoor. Het helpt mij inzien dat de pijn er mag zijn, maar dat ik het niet mijn leven hoef laten bepalen.

Een waardevol leven

Om voor mezelf een leven vol waarde, oftewel een waardevol leven te creëren zal ik met de bal van pijn moeten leren omgaan. De pijn is er, dat is een feit. Het verzet tegen die pijn (het onderwater duwen van die bal) zorgt voor energie. Hierdoor raak ik uitgeput en heb ik geen energie meer. Zonder energie voel ik geen zingeving in mijn leven. Wat er vervolgens voor zorgt dat ik dus lijd.

Het verzetten tegen de pijn is niet per se verkeerd. Maar alleen als je er bewust voor kiest om je er op dat moment tegen te verzetten. En ruimte maakt om de pijn op een ander moment toe te laten. Met pijn bedoel ik ook angst, verdriet, emoties etc. Wanneer je dat niet doet en de pijn blijft vermijden ontstaat er op een gegeven moment een explosie. Als je een bal onder water drukt en ineens loslaat vliegt ie de lucht in. Met alle gevolgen van dien. Die explosie uit zich vaak in bijvoorbeeld een burn-out of ziekte.

Omgaan met pijn

Daarom vind ik het zo belangrijk om deze stap nu te zetten. Het helpt mij om om te gaan met de pijn. Iets wat ik nooit heb gedaan. Als ras optimist ben ik altijd bezig om de pijn niet te voelen. Het weg te drukken onder water of het heel diep te begraven onder een grote laag aarde. Om daar vervolgens weer bloemetjes te zaaien. Zie je wel, het is er niet. Maar inmiddels weet ik dat het weer zal opduiken. Net als onkruid. Je kunt het idee hebben dat je het uit de grond trekt en toch zal het je tuin overwoekeren als je niet wekelijks onkruid wiedt.

Ik mag dus leren onkruid wieden. Ik mag best een middag ervoor kiezen om mijn oogkleppen op te doen. Met een boek, thee en chocolade in de tuin gaan zitten en te genieten van de zon. Dat is een bewuste keuze en soms ook nodig. Maar ik zal toch een keer aan dat onkruid moeten beginnen. En als ik te lang wacht zullen mijn prachtige gezaaide bloemetjes niet bovenkomen omdat die tuin overwoekerd is met onkruid.

Een bloementuin vol pracht en praal

Een leven vol waarde is voor mij een tuin vol prachtige bloemen, bomen, vlinders en vogels. Daarvoor mag ik dus de pijn aankijken. Ik zie deze stap ook als een liefdevolle manier om door de angst en pijn heen te gaan. Onkruid wieden is niet altijd leuk en je kan er stront chagrijnig van worden, maar het is het meer dan waard als je vervolgens in de tuin kunt genieten van al het pracht en praal.

Welk kamp ben jij? Stop jij jouw pijn, angst, verdriet etc. ook ver weg in de grond? Of kan je er juist goed mee omgaan? Het kan ook zijn dat je juist verdrinkt in de pijn? Er is geen goed of fout. Ik ben heel benieuwd hoe dat voor jou is.