Verdwaald in Niemandsland. Mijn intuïtie als innerlijk navigatiesysteem.

Het voelt als ronddwalen in de leegte. Alsof je de weg niet meer herkent. De batterij van je telefoon is leeg, dus Google maps kun je niet raadplegen. Je voelt je verloren, want dit is wat je weet. Dat is wat je doet als je de weg kwijt bent. Je navigatie openen en de weg vragen. Google is heel welwillend en geeft je verschillende opties: de snelste of de kortste route. Het geeft zelfs aan waar de wegopstoppingen zijn, zodat je op basis daarvan de juiste route kunt kiezen.

Met andere woorden, je hoeft zelf niet meer na te denken. Want je kunt het aan het apparaatje in je hand vragen. Je doet het op de automatische piloot. Voor long covid gebruikte ik ook mijn Google maps om mij de weg te wijzen. Totdat mijn GPS wegviel, ik was beland in de middle of nowhere en had geen bereik. HELP. Omdat ik altijd op mijn navigatie vertrouwde heb ik niet opgelet waar ik heen ging. Ik sta verloren in niemandsland. Zo voelde het.

Wat als je externa navigatiesysteem uitvalt?

Wat kan ik doen als ik niet meer kan vertrouwen op mijn navigatiesysteem? Hoe moet ik ooit weer thuiskomen? In dit geval gaat het over thuiskomen bij mezelf. Gelukkig ligt er ouderwetse een landkaart in het dashboardkastje.

Deze kan ik raadplegen. Net als mijn vader vroeger deed als we op vakantie gingen. Vaak gepaard met gemopper, omdat mijn moeder een afslag miste of het niet begreep. Mijn vader zat vaak op de weg en wist vaak zonder landkaart hoe hij ergens moest komen. Hij vertrouwde op zijn innerlijke wijsheid.

Bij ons is dat anders. Toen ik net mijn rijbewijs had was er nog geen navigatie, maar wel routeplanner. Ik hoefde het zelf niet uit te zoeken. Ik hoefde alleen maar de aanwijzingen op het printje te volgen. Maar met die routeplanner kom ik nu ook nergens, want die had ik van tevoren niet uitgeprint natuurlijk.

Navigeren op basis van een oude wegenkaart

Het wordt zelf navigeren op basis van die oude wegenkaart uit het dashboardkastje. Alleen vergt het uitstippelen van een route op een kaart andere skills dan een eindbestemming intoetsen. In het begin schoot ik in de stress. Hoe moet dat dan, ik kan het niet, want ik heb het nog nooit op die manier gedaan. Totdat ik de rust kreeg en rustig de kaart ging bestuderen. Zo moeilijk kan het toch niet zijn?

Het viel wel tegen, want al die lijntjes en kleurtjes op zo’n kaart. Lieve help. Ik weet waar ik naar toe moet, maar welke kleur lijntje ik het beste kan volgen? Geen idee. Als je ook in zo’n situatie beland, durf dan hulp te vragen. Er zijn altijd mensen die ervaring hebben met landkaarten of je een stukje verder op weg kunnen helpen de goede richting op.

Je intuïtie als intern navigatiesysteem

Daarnaast mag je vertrouwen op je eigen innerlijke navigatiesysteem: je intuïtie. Die leidt je misschien niet over de snelweg, maar brengt je wel langs andere mooie plekken. Waar je vervolgens nieuwe herinneringen maakt of nieuwe mensen ontmoet. En hoe vaker je de kaart bestudeerd, hoe makkelijker het wordt om je eigen weg te bepalen. Je komt er wel.

Misschien niet in 1x omdat je tussenpozen inplant. Die route uit je hoofd leren is tenslotte niet makkelijk. Deze manier zorgt ervoor dat je vaker stopt, om je heen kijkt en bewustere keuzes maakt over waar je heen gaat. Je kiest dan makkelijker voor een alternatieve route, omdat je er bewust mee bezig bent. Wat als je linksaf gaat over het landweggetje in plaats van de autoweg. Bedenk eens wat voor moois je dan te zien krijgt.

Zelf blijven nadenken

Als er iets is wat ik de afgelopen maanden heb geleerd is dat je zelf mag blijven nadenken. Ik heb heel veel tools aangereikt gekregen. Deze neem ik dankbaar aan. Want het is toch fijn als je hulp krijgt bij het zoeken naar de juiste weg. Maar het is wel jou weg. Jij moet je er goed bij voelen. Ze zeggen niet voor niets dat de reis belangrijker is dan de bestemming.

We zijn vaak bezig met de eindbestemming. We willen daar zo snel mogelijk komen. Dat maakt de reis soms ondragelijk. Als we dan vervolgens bij de eindbestemming aankomen voelen we ons niet voldaan. We hebben nog een nare nasmaak in onze mond van de reis. Daarom ben ik ook vastbesloten van mijn reis te genieten. Ik vermijd snelwegen en geniet van de prachtige natuur om me heen.

Wat te doen bij blokkades en wegversperringen

Er zijn nog geregeld blokkades en wegversperringen. In plaats van me druk te maken dat ik niet op tijd kom, bedenk ik me dat ik alle tijd heb. Ik stap uit bij de wegversperring en loop een rondje. Wie weet kom ik nog een nieuw avontuur tegen. Of een mooie nieuwe herinnering die ik de rest van de trip mee kan nemen. Alles is precies zoals het moet zijn.

En die navigatie? Die gebruik ik zeker nog. Want het is wel heel makkelijk. Maar ik weet ook dat er alternatieven zijn en ik daar altijd voor kan kiezen. Ik ben niet afhankelijk van 1 systeem, ik mag kiezen wat er bij mij past. Zelf blijven nadenken en voelen wat goed is voor mij. We stellen ons veel te vaak afhankelijk op van zaken die zich buiten ons bevinden. We mogen meer gaan vertrouwen op onze innerlijke navigatie. Misschien zorgt je intuïtie ervoor dat je niet de juiste afslag neemt, maar het brengt je wel iets moois. Het leidt je namelijk altijd naar de gewenste plek.

Vertrouw dus op je innerlijke kompas. Al lijkt het soms alsof er een storing is of het je voor de gek houdt. Het brengt je altijd precies waar je wezen moet. Natuurlijk wil ik graag van je horen hoe jij hierin staat. Reacties mag je hieronder achterlaten of mij een berichtje op Instagram sturen. Vind ik heel leuk 😉