Slaat de verveling al toe?

Mensen kennen mij als een bezige bij. Ik ben altijd wel in de weer. Ik werk op de camping, ik heb mijn eigen blog, ondersteun andere ondernemers, ben vrijwilliger op school en bij de voetbal, ik heb een huishouden, ik hou van creatief bezig zijn etc.

De verveling slaat toe?

En nu breng ik al bijna vier maanden mijn tijd door op de bank. Ik krijg daarom ook heel vaak de vraag of ik me niet verveel. Wat heel logisch is aangezien ik normaal gesproken nooit stil zat. Maar het antwoord op de vraag is nee. Hoe gek ook.

Ik probeer de camping op afstand te ondersteunen door af en toe mijn laptop aan te slingeren en een Facebookpost of nieuwsbrief te maken. Maar na een kwartier à twintig minuten is de koek op. Zeker als ik op het world wide web aan het werk ben. De prikkels van de kleuren en het moeten schakelen is wat me opbreekt.

Een Facebookpost schrijven lijkt niet veel werk of energie te kosten, maar niet is minder waar. Bij het schrijven van de posts moet je een bepaalde intentie hebben. En de tekst moet commercieel aantrekkelijk zijn. Het moet een call to action hebben. En wat dacht je van een passende afbeelding. Het zoeken van een afbeelding kan al veel tijd in beslag nemen. Laat staan dat ik mijn hersenen moet kraken over een commercieel aantrekkelijke tekst.

Mist in mijn hoofd

Op dit moment zit er veel mist in mijn hoofd waardoor dat niet lukt om die teksten te schrijven. Deze blog is bijvoorbeeld een heel ander verhaal. Dit rolt zo uit mijn vingers. Ik hoef er niet over na te denken. Ik zet mijn gedachten op papier. Daarnaast schrijf ik mijn blogs in Word en gebruik ik de focus stand. Hierdoor heb ik verder geen afleiding van knipperende plaatjes of felle kleuren. En ik zet de stand op 150% waardoor de letters groter zijn (weer zo’n geweldige tip van mijn favoriete ergotherapeut).

Het schrijven van de blog helpt mij bij het plaatsen wat me nu overkomt. Het is een echte uitlaatklep. Een soort energieboost. Wat ook heel belangrijk is in het proces. Doordat het schrijven me minder moeite kost, het rolt tenslotte zo uit mijn vingers, is het ook minder vermoeiend. Het online plaatsen van de blog kost meer energie, daar moet ik namelijk over nadenken. Het vloeit niet natuurlijk

Balans

Ik zie dit als leermomenten. Ik kom er nu achter wat me moeiteloos afgaat en wat me veel energie kost. Ik ben me ervan bewust dat het ook deels te maken met long covid dat mijn brein vol mist zit. En ik hoop van harte dat het oplost. Maar hoe tof is het om te zien welke activiteiten moeiteloos gaan.

Daar heb ik de rest van mijn leven wat aan. Het helpt me met het vinden van de balans. Dat is altijd al een belangrijk thema geweest, maar heb ik niet altijd even serieus genomen. Maar het wordt me steeds weer voor de voeten gegooid, net als die planning.

Zaadjes planten

Ik zie het als het planten van een zaadje waar uiteindelijk een mooie sterke boom uit groeit. Die boom dat ben ik. Als ik ervoor zorg dat ik het zaadje plant in een voeding rijke bodem en het veel liefde, water en zonlicht geef, dan kan het zaadje uitgroeien tot een mooie krachtige boom.

Aangezien ik voor mijn gevoel een nieuwe ik aan het creëren ben, begin ik bij het zaadje van die nieuwe ik. Maar die boom kan alleen groeien als ik de juiste balans creëer. Te veel water zorgt ervoor dat mijn zaadje/ plantje verzuipt, te veel zon zorgt voor uitdroging. En met alleen maar liefde redt het zaadje het ook niet. Het moet allemaal in balans zijn. Naar die balans ben ik op zoek. Kun je je voorstellen dat ik daar een dagtaak aan heb en geen tijd heb om me te vervelen😊?

Vervelen heeft een functie

Tegenwoordig vervelen we ons nauwelijks. Zodra we niets te doen hebben grijpen we naar onze telefoon om de laatste nieuwtjes te checken op Instagram. En om te zien wat anderen uitspoken. Maar het is zo goed om af en toe even stil te staan. En te voelen! Vervelen wordt vaak gezien al iets negatiefs, maar dat hoeft helemaal niet. Niets doen geeft zoveel inzichten. Je gedachten de ruimte geven. Als je ze wegstopt ontstaat er chaos in je hoofd. Door je gedachten er te laten zijn en ze aandacht te geven worden ze geen probleem.

In plaats van je telefoon te pakken kun je op een lekker plekje gaan zitten en de wekker op een kwartiertje te zetten. Als je comfortabel zit sluit je je ogen en luister je naar je ademhaling. Verder niks. Je bent dan echt in het hier en nu. Dat voelt zo bevrijdend. In het begin kwamen er bij mij allerlei gedachtes en to do’s naar boven. Ik merkte ze op en liet het weer gaan. Als de to do te hardnekkig bleef terugkomen schreef ik ze tussendoor op.

Na het kwartier ga ik rustig met een theetje in de ene hand en een pen in de andere hand alle gedachten opschrijven die in mij opkomen. Ik kan je vertellen het is magisch.

Mentaal evenwicht

Door in te zien dat ik mijn balans terug mag vinden in de huidige situatie zorg ik ervoor dat ik mentaal in evenwicht blijf. Gaat dat altijd goed. Nope. Er zijn ook momenten dat ik er doorheen zit en ik mezelf heel zielig voel. Ook dat geef ik ruimte. En vaak voel ik me daarna veel beter. Daar kan best een paar dagen overheen gaan. Maar dat is helemaal goed. Het is een proces waar ik doorheen mag.